Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται την ιστορία της βιογραφικής προσέγγισης στην ερμηνευτική κατανόηση των κοινωνικών και πολιτισμικών φαινομένων από τις αρμόδιες επιστήμες (κοινωνιολογία, κοινωνική ανθρωπολογία, προφορική ιστορία, κοινωνική ψυχολογία, πολιτισμικές σπουδές, φιλολογία, λαογραφία) στην Ελλάδα και το διεθνή χώρο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην ερευνητική χρήση της βιογραφικής προσέγγισης και ιδιαίτερα των αφηγήσεων και ιστοριών ζωής από τη σύγχρονη ελληνική λαογραφία στο διεπιστημονικό διάλογο που έχει ανοίξει με άλλες κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες.

Αναλύονται οι διαδικασίες παραγωγής 466 βιογραφικών αφηγηματικών κειμένων που περιλαμβάνονται στο Αρχείο Αφηγήσεων Ζωής (Α.Α.Ζ.) του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των αφηγητών και αφηγητριών, με σκοπό οι συνεντεύξεις αυτές να αξιοποιηθούν σε μια σειρά νέων ερευνών που θα ενδιαφέρονται για την αναπαράσταση των ατομικών και οικογενειακών βιωμάτων των υποκειμένων και την ανάδειξη της διαλεκτικής σχέσης του ατομικού με το κοινωνικό.

Η βιογραφική προσέγγιση προσφέρεται μεθοδολογικά για την κατανόηση της νοηματοδότησης των παραδεδομένων και νεωτερικών νοοτροπιών και πρακτικών από τα υποκείμενα μέσα από την αφήγηση της προσωπικής τους ιστορίας ζωής. Η λαογραφική ερμηνευτική ανάλυση των βιογραφικών αφηγηματικών κειμένων στοχεύει στην ανίχνευση του νοήματος των θραυσμάτων της παράδοσης, της αποδοχής, της απόρριψης ή της σύγκρουσης με αυτήν από τον άνθρωπο, που με τη διαμεσολάβηση του ερευνητή θυμάται το παρελθόν του μέσα από την οπτική που υιοθετεί στον παρόντα χρόνο της αφήγησης.